ARCHiPELAGOS • X. O QUE AS ONDAS CONTAM

AMÉLIA MUGE & MICHALES LOUKOVIKAS

ARCHiPELAGOS / Passagens

 

X. O QUE AS ONDAS CONTAM

 

● Ondas do mar de Vigo
● Contas do mar (Bulería de Sines)

.

/ENGLISH/ ARCHiPELAGOS • X. SEA WAVES TELLING TALES
/ΕΛΛΗΝΙΚΑ/ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ • X. ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ

ARCHiPELAGOS / Passagens: AMÉLIA MUGE & MICHALES LOUKOVIKAS

27. Ondas do mar de Vigo / Kýmata mýria tou pelágou

– Martín Codax (adaptado para grego por Michales Loukovikas) / Panagiotis Tountas
• Adaptação: Amélia Muge / Arranjo: M. Loukovikas

Cantiga de amigo galaico-portuguesa com melodia de rebético de Esmirna

Ondas do mar de Vigo, / Se vistes meu amigo? / E ai Deus, se verrá cedo!

Se vistes meu amigo, / O por que eu sospiro? / E ai Deus, se verrá cedo!

Ondas do mar levado, / Se vistes meu amado? / E ai Deus, se verrá cedo!

Se vistes meu amado, / Por que ei gran coidado? / E ai Deus, se verrá cedo!

Ondas do mar… Miríades de ondas… Contas do mar…

O pergaminho Vindel, manuscrito das cantigas de amigo de Martín Codax.

• Canto: M. Loukovikas, A. Muge / Coro: Rui Vaz • Clarino: Manos Achalinotópoulos
Contrabaixo: António Quintino / Guitarra, tzourás: Dimitris Mystakidis
Guitarra portuguesa: Ricardo Parreira / Ney: Harris Lambrakis / Percussão: José Salgueiro
Violino: Kyriakos Gouventas / Violoncelo: Catarina Anacleto

●

Panagiotis Tountas

● Panagiotis Tountas (1886-1942): famoso compositor grego do início do século XX, provavelmente o melhor representante da ‘escola’ de Esmirna (rebético), seu local de nascimento; viaja bastante pela diáspora helénica; após o incêndio de Esmirna, instala-se em Atenas; trabalha com todas as principais gravadoras na Grécia, sendo responsável pela maioria das gravações da época e, nalgumas delas, assumindo o cargo de diretor artístico. ● Esmirna: cidade helénica da antiguidade, localizada na costa do Egeu, Ásia Menor. Devido à sua posição estratégica tem um crescimento significativo e atinge durante o Império Romano proporções de metrópole. No período otomano a influência grega é ainda tão grande que os turcos lhe chamam Esmirna dos infiéis. Durante meados do séc. XIX, início do séc. XX, a cidade era um importante centro financeiro e cultural do mundo grego. Em 1919, com o fim da 1ª Guerra Mundial, foi atribuída à Grécia, mas em 1922 foi devolvida aos Turcos que incendiaram os quarteirões gregos e arménios, terminando com o carácter multi-cultural da cidade, o centro mais importante do rebético antigo. Os músicos de Esmirna eram influênciados quer pela música do oriente como também do ocidente, devido às várias comunidades europeias ali residentes, principalmente a italiana, criando desta forma a peculiar sonoridade da escola de Esmirna. ● Rebético, tzourás: ver ARCHiPELAGOS • VI. NA TAVERNA DO PORTO. ● Martín Codax (meio do séc. XIII-início do séc. XIV): nascido provavelmente em Vigo, Galiza, é um jogral medieval galego (jogral – do povo; trovador – da nobreza); em 1914 Pedro Vindel, um bibliógrafo, encontra na sua biblioteca, a servir de folha de guarda de um livro, um pergaminho com sete cantigas de amigo sem título (são citadas pelo primeiro verso), que conserva ainda a respectiva notação musical e onde Martín figura como seu autor; durante mais de setenta anos, foram o único testemunho deste tipo de expressão; assim, apesar da pequena quantidade de composições que se conhecem, as cantigas deste jogral são consideradas como das mais importantes da lírica trovadoresca galaico-portuguesa. ● Cantiga de amigo: forma da lírica medieval galaico-portuguesa, composta para ser cantada; com provável origem na tradição (extensa e antiga) do discurso em voz feminina, são inicialmente pertença dos jograis; apropriadas também pelos trovadores, foram-se adaptando a esses diferentes universos (cortês e palaciano versus quotidiano popular e espaços naturais); algumas retomam antiquíssimas temáticas tal como as que se encontram em Safo, evocando a dor da espera de um amor que não chega… Neste Archipelagos, a combinação das Ondas do mar de Vigo, com a melodia de um rebético, resultou numa agradabilíssima surpresa: ambas se encaixam tão bem quanto se pertencessem uma a outra desde sempre; acaso ou ADN cultural? (Teresa Muge)

A fada e o dragón, de Xaime Quessada (escultura de bronze em Vigo): uma fada com duas flautas montada num dragão alado, homenageando a cultura oral galega, os poetas medievais, jograis e trovadores, como Martín Codax, Mendinho ou Paio Gómez Chariño.

28. Contas do mar (Bulería de Sines)

– Amélia Muge / Michales Loukovikas, tradicional português
• Arranjo: M. Loukovikas, A. Muge

Este mar – o primeiro
A unir – por inteiro
E as ilhas – são as contas
De um colar – a enfeitar o mar
Contas contas – a contar
Que há sempre outro barco a chegar.

No lugar que tem amor / Duas ilhas vão crescer
S’o mar entr’elas der flôr / Tudo pod’ acontecer.

Cada hora que vivemos / Entra nas contas do mar
E se há ilhas que não vemos / Estão por nós sempre a chamar.

Ondas do mar… Contas do mar… Contas nas ondas do mar…

A-a, a-a, / Contas contas que são um colar – a enfeitar o mar
Contas contas qu’estão a contar – outro barco a chegar.

Amélia Muge e Michales Loukovikas apresentaram o seu projeto anterior, Periplus, no Festival Músicas do Mundo em Sines em 2012 com: Catarina Anacleto (violoncelo, coro), Manuel Maio (violino, bandolim), Nikos Paraoulakis (ney, flauta de bisel), António Quintino (contrabaixo), José Salgueiro (percussão), e Miguel Tapadas (piano). A Bulería de Sines (Contas do mar) foi composta nesta cidade e tocada na sua forma inicial durante este concerto.

• Canto: Catarina Moura, Teresa Campos / Coro: Maria Monda, A. Muge,
Coro de crianças, dir. Catarina Anacleto • Acordeão: M. Loukovikas / Clarino: Manos Achalinotópoulos
Contrabaixo: António Quintino / Guitarra: Dimitris Mystakidis / Guitarra de flamenco: Thomás Natsis
Guitarra portuguesa: Ricardo Parreira / Ney: Harris Lambrakis / Palmas: Niovi Benou, T. Natsis
Percussão: José Salgueiro / Piano: Filipe Raposo / Violino: Kyriakos Gouventas

●

● Bulería: dança, canto, peça instrumental, do repertório flamenco baseada numa medida de 12 tempos; aceita diversas variações rítmicas, com tendência a ser mais lenta se não for dançada; nasce na segunda metade do séc. XIX, provavelmente entre os ciganos de Jerez; a etimologia é incerta: se tomada como uma deformação de burleías (gracejos), explica o tom jocoso de muitas delas; se proveniente de boléras (dança cantada familiar do bolero), justifica um modelo mais intimista; também se aponta como origem o termo bulla (grito de encorajamento aos músicos); actualmente já não se encontram tantas bulerías com sentido humorístico, mas o lado passional continua a ser importante; dentro dos estilos do flamenco, é aquele que permite maior liberdade de improvisação (música e letra). ● Sines: cidade portuguesa da costa alentejana, local de nascimento de Vasco da Gama, acolhe o Festival Músicas do Mundo (FMM), da iniciativa da Câmara Municipal, um dos maiores eventos deste tipo organizado em Portugal. A Bulería de Sines (Contas do mar) foi composta e apresentada, na sua forma inicial, no FMM de 2012.

Festival Músicas do Mundo dentro do castelo de Sines

• << ARCHiPELAGOS • IX. JÁ SE DÃO AS VOLTAS TODAS

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ • X. ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ

AMÉLIA MUGE & ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΟΥΚΟΒΙΚΑΣ

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ / Δίαυλοι

 

X. ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ

 

● Κύματα μύρια τής θάλασσας του Vigo
● Μύθοι των κυμάτων (Bulería τού Sines)

.

/ENGLISH/ ARCHiPELAGOS • X. SEA WAVES TELLING TALES
/PORTUGUÊS/ ARCHiPELAGOS • X. O QUE AS ONDAS CONTAM

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ – Δίαυλοι: AMÉLIA MUGE & ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΟΥΚΟΒΙΚΑΣ

27. Κύματα μύρια τού πελάγου / Κύματα της θάλασσας του Vigo

– Martín Codax (και ελληνικά: Μιχάλης Λουκοβίκας) / Παναγιώτης Τούντας
• Προσαρμογή: Amélia Muge / Ενορχήστρωση: Μ. Λουκοβίκας

Cantiga de amigo ενός σπουδαίου μεσαιωνικού Γαλικιανού βάρδου
με μια μελωδία τού κορυφαίου συνθέτη τού σμυρναίικου ρεμπέτικου

Κύματα μύρια τού πελάγου,
την φίλη μου γυρεύω.
Αχ! και να ερχόταν γρήγορα,
την θάλασσα αγναντεύω!

Μην είδατε την φίλη μου,
που έχω καημό μεγάλο;
Αχ! και να ερχόταν σύντομα,
για δεν αντέχω άλλο!

Cantigas de Amigo: η χειρόγραφη παρτιτούρα τού Martín Codax

Τρικυμισμένη θάλασσα,
Μην είδες την αγάπη μου;
Αχ! Θεέ μου, νά ’ρθει γρήγορα,
να ’ρθεί γοργά σε μένα!

Μην είδες την αγάπη μου;
Γι’ αυτήν εγώ φοβάμαι.
Αχ! Θεέ μου, νά ’ρθει γρήγορα,
να ’ρθεί γοργά σε μένα!

Θαλάσσιο κύμα… Κύματα μύρια… Μύθοι κυμάτων…

• Φωνές: Μ. Λουκοβίκας, A. Muge / Φωνητικά: Rui Vaz • Βιολί: Κυριάκος Γκουβέντας
Κιθάρα, Τζουρά: Δημήτρης Μυστακίδης / Κλαρίνο: Μάνος Αχαλινωτόπουλος
Κ. μπάσο: António Quintino / Κρουστά: José Salgueiro / Νέυ: Χάρης Λαμπράκης
Πορτογαλική κιθάρα: Ricardo Parreira / Τσέλο: Catarina Anacleto

●

Παναγιώτης Τούντας

● Παναγιώτης Τούντας (1886 – 1942): περίφημος συνθέτης των αρχών τού 20ού αιώνα, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της σμυρναίικης σχολής τού ρεμπέτικου. Ταξίδεψε πολύ, ιδίως σε παροικίες τού απόδημου Ελληνισμού. Όταν οι Τούρκοι έκαψαν τη γενέτειρά του, την Σμύρνη, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Διηύθυνε τις περισσότερες ηχογραφήσεις εκείνης της περιόδου ως καλλιτεχνικός διευθυντής δισκογραφικών εταιριών. ● Σμύρνη: αρχαία ελληνική πόλη σε κεντρικό και στρατηγικό σημείο των μικρασιατικών ακτών τού Αιγαίου. Λόγω της πλεονεκτικής της θέσης, κατέστη περίοπτη και απέκτησε μητροπολιτικές διαστάσεις στα ρωμαϊκά χρόνια. Στην οθωμανική περίοδο η ελληνική επιρροή παρέμεινε τόσο ισχυρή που οι Τούρκοι την αποκαλούσαν Σμύρνη των απίστων. Κατά τα τέλη τού 19ου αιώνα και στις αρχές τού 20ού η πόλη αποτελούσε σημαντικό οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο τού ελληνικού κόσμου. Το 1919, με το τέλος τού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, παραχωρήθηκε στην Ελλάδα, ως το 1922, όταν ανακατελήφθη από τους Τούρκους, που έβαλαν φωτιά στις συνοικίες των Ελλήνων και των Αρμενίων, τερματίζοντας τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα τής πόλης. Το κύριο κέντρο τού ρεμπέτικου στην πρώτη περίοδο υπήρξε αυτό το πολυεθνικό λιμάνι. Οι Σμυρνιοί μουσικοί επηρεάστηκαν όχι μόνον από τους ήχους τής Ανατολής, αλλά και από τη δυτική μουσική των πολλών ευρωπαϊκών κοινοτήτων τής πόλης, πρωτίστως από τους Ιταλούς, δημιουργώντας τον ιδιόμορφο ήχο τής σμυρναίικης σχολής. ● Ρεμπέτικο, τζουράς: βλέπε ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ • VI. Η ΤΑΒΕΡΝΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ● Martín Codax (μέσα 13ου – αρχές 14ου αιώνα): εξαίρετος Γαλικιανός μεσαιωνικός βάρδος (xograr, jongleur, μουσικός ζογκλέρ, δηλαδή συνθέτης κι ερμηνευτής που δεν ανήκε στην αριστοκρατική τάξη, σε αντίθεση με τον τροβαδούρο, τον trobador). Γεννήθηκε μάλλον στο Vigo, τη μεγαλύτερη πόλη τής Γαλικίας, που βρέχεται από τον Ατλαντικό, στην Pontevedra τής ΒΔ Ισπανίας, λίγο πιο πάνω από τα σύνορα της Πορτογαλίας, με κοντινότερο μεγάλο αστικό κέντρο το Πόρτο. ● Cantiga de amigo (Τραγούδι τού φίλου): είδος μεσαιωνικής λυρικής ποίησης, με ρίζες στην τραγουδιστική παράδοση της βορειοδυτικής Ιβηρίας. Το βασικό της χαρακτηριστικό είναι πως επικεντρώνεται στον κόσμο των γυναικών και τις συζητήσεις τους.

A fada e o dragón, του Xaime Quessada (μπρούντζινο γλυπτό): νεράιδα με δυο φλογέρες στην ράχη φτερωτού δράκοντα, φόρος τιμής στην προφορική παράδοση της Γαλικίας, στους μεσαιωνικούς ποιητές, βάρδους και τροβαδούρους, σαν τον Martín Codax ή τον Mendinho, που τραγούδησαν το Vigo

28. Μύθοι των Κυμάτων (Bulería τού Sines)

– Amélia Muge / Μιχάλης Λουκοβίκας, πορτογαλικό παραδοσιακό
• Ενορχήστρωση: Μ. Λουκοβίκας, A. Muge

Θάλασσα – περιδέραιο
που ενώνει – στο ακέραιο
τα νησιά μας – είναι οι χάντρες
τού κολιέ – σαν αβρός αφρός,
χάντρες-μύθοι – για να πεις
πάντα υπάρχει άλλο πλοίο να ’ρθείς!

Όπου η αγάπη σβήνει μίση
κει γεννιούνται δυο νησιά
αν η θάλασσα καρπίσει
όλα είναι πιθανά.

Μες στους μύθους των κυμάτων
είναι η κάθε μας στιγμή
το νησί των αθανάτων
πάντοτε θα μας καλεί.

Κύματα μύρια… Μύθοι κυμάτων…
Μύθοι σε κύματα μύρια…

• Απόδοση στα ελληνικά: Μιχάλης Λουκοβίκας

Οι Amélia Muge και Μιχάλης Λουκοβίκας παρουσίασαν το 2012 την προηγούμενη δουλειά τους, Periplus, στο Festival Músicas do Mundo τού Sines με τους: Catarina Anacleto (τσέλο), Manuel Maio (βιολί, μαντολίνο), Νίκο Παραουλάκη (ney, φλογέρα με ράμφος), António Quintino (κοντραμπάσο), José Salgueiro (κρουστά), και Miguel Tapadas (πιάνο). Η Bulería τού Sines (Μύθοι των κυμάτων), μια σύνθεση που έγινε σε αυτήν την πόλη, παίχτηκε στην αρχική της μορφή στην εν λόγω συναυλία.

• Φωνές: Catarina Moura, Teresa Campos / Φωνητικά: Maria Monda, A. Muge,
Παιδική χορωδία, διεύθ. Catarina Anacleto • Ακορντεόν: Μ. Λουκοβίκας
Βιολί: Κυριάκος Γκουβέντας / Κιθάρα: Δημήτρης Μυστακίδης
Κιθάρα flamenco: Θωμάς Νάτσης / Κλαρίνο: Μάνος Αχαλινωτόπουλος
Κ. μπάσο: António Quintino / Κρουστά: José Salgueiro / Νέυ: Χάρης Λαμπράκης
Παλαμάκια: Νιόβη Μπένου, Θ. Νάτσης / Πιάνο: Filipe Raposo
Πορτογαλική κιθάρα: Ricardo Parreira

●

● Bulería: γρήγορος 12σημος ρυθμός τού flamenco. Προέρχεται από το Jerez τού 19ου αιώνα, αρχικά ως γρήγορη, τονωτική κατάληξη των soleares ή των alegrías (που έχουν τον ίδιο ρυθμό και συχνά τελειώνουν έτσι ακόμη και τώρα). Είναι από τις πιο αγαπητές και δραματικές μορφές τού flamenco με την οποία τελειώνει συνήθως μια βραδιά flamenco. Το όνομά της προέρχεται από το ισπανικό ρήμα burlar, που πάει να πει περιπαίζω, ή από τη λέξη bullería, δηλαδή βαβούρα, φασαρία, πανδαιμόνιο. Είναι το είδος τού flamenco που επιτρέπει την μεγαλύτερη ελευθερία αυτοσχεδιασμών. ● Sines: παράκτια πόλη τής Πορτογαλίας στο Alentejo, γενέτειρα του Vasco da Gama. Φιλοξενεί το ετήσιο Festival Músicas do Mundo (World Music Festival) που παρουσιάζει λαϊκή και παραδοσιακή μουσική από όλον τον κόσμο, καθώς επίσης jazz και crossover pop/rock.

Το Festival Músicas do Mundo γίνεται μέσα στο κάστρο τού Sines

• << ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ • IX. ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΝΟΣΤΟΣ

ARCHiPELAGOS • X. SEA WAVES TELLING TALES

AMÉLIA MUGE & MICHALES LOUKOVIKAS

ARCHiPELAGOS / Passages

 

X. SEA WAVES TELLING TALES

 

● Myriad Waves of the Sea of Vigo
● Sea Tales of Pearls (Bulería of Sines)

.

/ΕΛΛΗΝΙΚΑ/ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ • X. ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ
/PORTUGUÊS/ ARCHiPELAGOS • X. O QUE AS ONDAS CONTAM

ARCHiPELAGOS / Passages: AMÉLIA MUGE & MICHALES LOUKOVIKAS

27. Waves of the Sea of Vigo / Kýmata Mýria tou Pelágou
(Myriad Waves of the Sea)

– Martín Codax (also in Greek: Michales Loukovikas) / Panagiotis Tountas
• Adapted by Amélia Muge / Arranged by M. Loukovikas

A major medieval Galician minstrel’s Cantiga de amigo combined
with a melody by the greatest composer of the rebetiko of Smyrna

Myriad waves of the ocean,
I’m looking for my dear friend.
Oh, yes, if only he’d come soon,
I keep my eyes fixed on the sea!

Have you perchance seen my dear friend,
for whom I have a great yearning?
Oh, yes, if only he’d come soon,
for I can take it no more!

Cantigas de Amigo, the manuscript of Martín Codax

Waves of the sea, stormy sea,
Have you perchance seen my loved one?
Oh, my God, I wish he’d come soon!

Have you perchance seen my loved one,
For whom I worry so much?
Oh, my God, I wish he’d come soon!

Waves of the sea… Myriad waves… Sea tales of pearls…

• Adapted into English by Michales Loukovikas

• Voices: M. Loukovikas, A. Muge / Vocals: Rui Vaz • Cello: Catarina Anacleto
Clarino: Manos Achalinotópoulos / D. Bass: António Quintino
Guitar, Tzourás: Dimitris Mystakidis / Ney: Harris Lambrakis / Percussion: José Salgueiro
Portuguese guitar: Ricardo Parreira / Violin: Kyriakos Gouventas

●

Panagiotis Tountas

● Panagiotis Tountas (1886 – 1942): a great composer of the early 20th century, probably the best representative of the Smyrna school of rebetiko. He traveled a lot, especially to the Hellenic diaspora. After the burning of his birthplace, Smyrna, by the Turks, he settled in Greece. He was responsible for most of the recordings of the era as art director for several recording companies. ● Smyrna: a Hellenic city dating back to antiquity located at a central and strategic point on the Aegean coast of Asia Minor. Due to its advantageous position, it rose to prominence and reached metropolitan proportions during the Roman Empire. In the Ottoman period, Greek influence remained so strong in the area that the Turks called it Smyrna of the infidels. During the late 19th and early 20th century, the city was an important financial and cultural center of the Greek world. In 1919, with the end of the First World War, it was assigned to Hellas, until 1922 when it was retaken by the Turks, who set fire to the Greek and Armenian quarters, ending the city’s multi-cultural character. The main centre of rebetiko in its early period was this multi-national port. The Smyrnaean musicians were influenced not only from the sounds of the Orient, but also from the Occidental music of the many European communities of the city, most notably the Italians, creating the peculiar sound of the school of Smyrna. ● Rebetiko, tzourás: see ARCHiPELAGOS • VI. IN A HARBOUR’S TAVERN. ● Martín Codax (middle of 13th – early 14th centuries): an eminent Galician medieval minstrel (a xograr, jogral, joglar, juglar, or jongleur, i.e. a non-noble composer and performer, as opposed to a troubadour, trobador, trovador, or trouvère). He was probably born in Vigo, the most populous city of Galicia on the Atlantic Ocean, in Pontevedra of north-west Spain. It is located just north of the border with Portugal and its nearest larger city is Porto. ● Cantiga de amigo (A friend’s song): a genre of medieval lyric poetry, rooted in a song tradition native to northwest Iberia. Its main characteristic is its focus on a world of female-voiced communication.

A fada e o dragón, by Xaime Quessada (bronze sculpture): a fairy with two flutes on a winged dragon, a tribute to Galicia’s oral culture, the medieval poets, minstrels and troubadours, like Martín Codax or Mendinho, who celebrated Vigo’s bounties

28. Sea Tales of Pearls (Bulería of Sines)

– Amélia Muge / Michales Loukovikas, Portuguese traditional
• Arranged by M. Loukovikas, A. Muge

Here’s the sea – it’s the primary
To unite – so entirely
And the islands – are the pearls
Of a necklace – to ornament the sea
Tales of pearls – you will see
There is always a boat to appear.

In the place where there is love
Two isles are going to emerge
If the sea between them thrives
Everything will soon converge.

Every hour that we live here
Is within these tales of pearls
And those islands we can’t see
Are there always calling us.

Waves of the sea… Sea tales of pearls…
Tales on the waves of the sea…

• Adapted into English by Michales Loukovikas

Amélia Muge and Michales Loukovikas presented their previous project, Periplus, at the Festival Músicas do Mundo in Sines in 2012 with: Catarina Anacleto (cello), Manuel Maio (violin, mandolin), Nikos Paraoulakis (ney, recorder), António Quintino (double bass), José Salgueiro (percussion), and Miguel Tapadas (piano). The Bulería of Sines (Sea Tales of Pearls) was composed in this town and was played in its initial form during this concert.

• Voices: Catarina Moura, Teresa Campos / Vocals: Maria Monda, A. Muge,
Children’s Choir dir. Catarina Anacleto • Accordion: M. Loukovikas
Claps: Niovi Benou, Thomás Natsis / Clarino: Manos Achalinotópoulos
D. Bass: António Quintino / Flamenco guitar: T. Natsis / Guitar: Dimitris Mystakidis
Ney: Harris Lambrakis / Percussion: José Salgueiro / Piano: Filipe Raposo
Portuguese guitar: Ricardo Parreira / Violin: Kyriakos Gouventas

●

● Bulería: a fast flamenco rhythm in 12 beats. It originated in Jerez in the 19th century, initially as a fast, upbeat ending to soleares or alegrías (which share the same rhythm and are still often ended this way). It is among the most popular and dramatic forms of flamenco and usually ends any flamenco gathering. Its name comes from the Spanish word burlar, meaning to mock, or from bullería, that is racket, shouting, din. It is the flamenco style that permits the greatest freedom for improvisation. ● Sines: a Portuguese city on the Alentejo coast, Vasco da Gama‘s birthplace. It hosts the annual Festival Músicas do Mundo (World Music Festival) dedicated to folk and traditional music from all over the planet, and also jazz and crossover pop/rock acts.

Festival Músicas do Mundo inside the castle of Sines

• << ARCHiPELAGOS • IX. NOSTALGIA AND NOSTOS

ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΟΥΚΟΒΙΚΑΣ – βιογραφικό

ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΟΥΚΟΒΙΚΑΣ – βιογραφικό

/ENGLISH/ MICHALES LOUKOVIKAS – bio

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΟΥΚΟΒΙΚΑΣ, γόνος μουσικής οικογένειας της Ξάνθης, διδάχθηκε μουσική από τον πατέρα του, στο πλευρό τού οποίου έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στα 15 του ως μουσικός (ακορντεόν, κιθάρα και τραγούδι), ασχολούμενος με διάφορα είδη: ποικίλη μουσική τού κόσμου, rock, μελοποιημένη ποίηση, τραγουδοποιία, μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, ρεμπέτικο, ιδίως σμυρναίικο, και τροπική (modal) μουσική.

Σπουδάζοντας στη Θεσσαλονίκη, διηύθυνε φοιτητικά μουσικά σχήματα, και αργότερα συμμετείχε σε ρεμπέτικα και λαϊκά συγκροτήματα. Υπήρξε μέλος τής ομάδας Ευρυδίκη, που έγραφε και ανέβαζε έργα για ποικίλα θεατρικά είδη (θέατρο, κουκλοθέατρο, θέατρο σκιών), επιμελούμενος και τη μουσική τους (σύνθεση ή επιλογή μουσικών θεμάτων). Συνέβαλε επίσης στην ηχητική υπόκρουση της ταινίας Ιστορίες μιας κερήθρας (1981), του Νίκου Βεργίτση, ως δημιουργός τού μουσικού θέματος, τραγουδιστής και μουσικός.

Πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικών, μεταφραστής, εκδότης (εκδόσεις Έρευνα), και δημοσιογράφος (εφημερίδες Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, και Αγγελιοφόρος, ραδιοσταθμοί ΕΡΤ3), με ειδικότητα τη διεθνή σκηνή και τον πολιτισμό (ειδησεογραφία, αναλύσεις, ιστορικά χρονικά, μουσική, τέχνη, εκπαίδευση, κύρια άρθρα). Έγραψε κείμενα περί μουσικής σε ειδικά έντυπα, και συνεργάστηκε σε ραδιοφωνικές μορφωτικές εκπομπές (κείμενα, μουσική επιμέλεια, παρουσίαση).

Θέλοντας να εμβαθύνει στις διαφορές τής μουσικής Δύσης και Ανατολής, εστίασε την προσοχή του στην τροπική παράδοση, λαϊκή ή κλασική. Κρίσιμοι σταθμοί στην έρευνά του ήταν η γνωριμία του με τον Ross Daly το 1987, και η συμμετοχή του στη Διεθνή Μουσικολογική Συνάντηση των Δελφών περί μεσογειακής μουσικής το 1988.

Μια σειρά άρθρων του για τις πολιτισμικές ανταλλαγές στη Μεσόγειο, με τίτλο Μεσογείου παράπλους (εφημερίδα Θεσσαλονίκη), μετεξελίχθηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή μακράς διάρκειας (πάνω από δώδεκα χρόνια: 1998-2010, 9,58 fm, ΕΡΤ-3) και μεγάλης ακροαματικότητας. Είχαν προηγηθεί εκπομπές όπως Flamenco: το ρεμπέτικο της Ανδαλουσίας, προσαρμόζοντας στα ελληνικά το βιβλίο Η τέχνη τού flamenco, τού Donn Pohren, κι επισημαίνοντας τις ομοιότητες ανάμεσα στα δυο είδη. Συμμετείχε, επιπλέον, μαζί με μουσικούς παραγωγούς τού σταθμού, στον δίσκο Ραδιο…+θέσεις (2002).

Συνεργάστηκε ως μουσικός με τον συνθέτη και μουσικό παραγωγό Πάρι Παρασχόπουλο στη μουσική τού θεατρικού έργου Αλεξάνδρεια-Αθήνα (2003), για τους Βίους παραλλήλους των ποιητών Κωνσταντίνου Καβάφη και Κωστή Παλαμά, που ανέβασε το θέατρο τέχνης Ακτίς Αελίου. Επίσης συνέπραξε με τον συγγραφέα, ερευνητή και τραγουδοποιό Θωμά Κοροβίνη σε συναυλίες.

 

 

 
Αποτέλεσμα της έρευνάς του γύρω από την τροπική μουσική ήταν Το Χρυσάφι τ’ Ουρανού (2008), ένα ταξίδι Δύσης-Ανατολής, σε ποίηση Άρη Αλεξάνδρου, με τη συμμετοχή 35 κορυφαίων μουσικών (όπως οι Ross Daly, Γιώργος Ανδρέου, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Κυριάκος Γκουβέντας, Κώστας Θεοδώρου, Ανδρέας Καρακότας, Χάρης Λαμπράκης κι Ελένη Τσαλιγοπούλου). Παρουσίασε το Χρυσάφι (φωνή, πιάνο, ακορντεόν) στο Μικρό Θέατρο της Θεσσαλονίκης, παρέα με τον Κ. Θεοδώρου (κοντραμπάσο, κιθάρα, κρουστά).

Η γνωριμία του με την Amélia Muge στη “Διαδικτυακή θάλασσα” οδήγησε σε καρποφόρα συνεργασία, αρχικά με τη δική του απόδοση στ’ αγγλικά των τραγουδιών της στην έκδοση Uma Autora, 202 Canções (2009), κι έπειτα με την ερμηνεία της στα πορτογαλικά των ποιημάτων στο Χρυσάφι τ’ Ουρανού, στο δίγλωσσο βιβλίο με δίσκο, O Ouro do Céu / Ares Alexandrou por Michales Loukovikas (2011), που παρουσιάστηκε στο βιβλιοπωλείο Buchholtz τής Λισαβόνας. Η Αμέλια και ο Μιχάλης εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον ίδιο χώρο το 2010, παίζοντας παρέα με τον πιανίστα Filipe Raposo.

Οι δυο τους, δουλεύοντας on line, συνθέτοντας μουσική ή διασκευάζοντας αρχαία και παραδοσιακά τραγούδια, πραγματοποίησαν έναν ελληνοπορτογαλικό περίπλου: Periplus / deambulações luso-gregas (Luso-Hellenic Wanderings στη διεθνή έκδοση, 2012), με προσκεκλημένους την ποιήτρια Hélia Correia, την Ε. Τσαλιγοπούλου και το φωνητικό σύνολο Outra Voz. Ο Περίπλους παρουσιάστηκε στο Γκιμαράες (Centro Cultural Vila Flor), τη Λισαβόνα (Culturgest), το Sines (Festival Músicas do Mundo), την Θεσσαλονίκη (Δημήτρια, Womex), την Αθήνα (βιβλιοπωλείο Ιανός), και το Rio de Janeiro (Festival Tão Longe, Tão Perto, για τη μουσική και την ποίηση, στο Πανεπιστήμιο της Βραζιλίας), με τέσσερις συναυλίες, οι δυο σε σύμπραξη με το σχήμα Música Surda.

Ο Μιχάλης συμμετείχε στη δουλειά τής Αμέλιας σε στίχους τής Amália Rodrigues, Amélia com versos de Amália (καλλιτεχνική συνδιεύθυνση, σύνθεση, ενορχήστρωση, και απόδοση των στίχων τής Αμάλιας στ’ αγγλικά, 2014). Πήρε επίσης μέρος σε συναυλίες τής Αμέλιας στο Alte (Αλγκάρβ), στην Αίθουσα Carlos Paredes (Μπενφίκα, Λισαβόνα), και στην Πόλη των Παραδόσεων (INATEL, Λισαβόνα).

Το τελευταίο εγχείρημα των Amélia Muge και Μιχάλη Λουκοβίκα, ARCHiPELAGOS / Passagens (ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ / Δίαυλοι) (2017), πρωτοπαίχθηκε στο θέατρο Sãο Luiz τής Λισαβόνας τον Νοέμβρη τού 2017, με εξαιρετικές κριτικές στον Τύπο. Στην Ελλάδα, παρουσιάστηκε στον Ιανό τής Αθήνας, τον Μάιο του 2018, με ανάλογη υποδοχή. Ειδικοί προσκεκλημένοι στο Αρχιπέλαγος είναι η ποιήτρια H. Correia και πάλι, ο συνθέτης Γ. Ανδρέου, οι τραγουδιστές Teresa Campos, Α. Καρακότας, Catarina Moura και Rita Maria, το γυναικείο παραδοσιακό φωνητικό σύνολο Cramol, της Εργατικής Βιβλιοθήκης τής Oeiras, και η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Θανάσης Τσιπινάκης, του Δήμου Πατρέων.

Το ταξίδι συνεχίζεται…

● Με αφετηρία το Αρχιπέλαγος (το Αιγαίο) του Friedrich Hölderlin, και συγκινημένοι από την τραγωδία Ορέστης τού Ευριπίδη (408 ΠΚΧ), ταξιδεύουμε στη Συρία για ν’ ακούσουμε έναν αρχαίο ύμνο (1400 ΠΚΧ) ως νανούρισμα… αφύπνισης, ή ως μοιρολόι για τη Μάγισσα Θάλασσα και το δράμα των προσφύγων. Διασχίζοντας τη Μεσόγειο και τις Ηράκλειες Στήλες, περιπλέουμε τη Μακαρονησία (τις Μακάρων νήσους, τα Ηλύσια: Αζόρες, Μαδέρα, Κανάρια και Πράσινο Ακρωτήρι) αναζητώντας την Cesária Évora.

Επιστροφή στην Ελλάδα, με τη Σαπφώ να τραγουδά τον έρωτα και τη μοναξιά, αλλά και στην Πορτογαλία, με την κόπωση του είναι, του Fernando Pessoa. Από την ταβέρνα τού λιμανιού, όπου οι João de Deus, Γιώργος Μητσάκης και Βασίλης Τσιτσάνης τραγουδούν για ταξίδια δίχως γυρισμό, πετούμε σε νησιά τής φαντασίας: την Ουτοπία, την Ιθάκη τής Πηνελόπης, και την Χώρα τού Ποτέ, με τα παιδιά που χάθηκαν χορεύοντας… ζωναράδικο!

Η Hélia Correia μας “προσγειώνει” στην εποχή τής ένδειας, χωρίς θεούς ή Αργοναύτες, δίχως πόλη ή Αγορά, με τον Πάνα νεκρό στα νησιά τού Αιγαίου, στον χαμό τής Ελλάδας, ή στην Αλεξάνδρεια τυλιγμένη στις φλόγες, στον αντίποδα της δημοκρατίας τού Περικλή, υπό τους ήχους τού Πένθιμου εμβατηρίου τού Ludwig van Beethoven.

Στα τραγούδια τής νοσταλγίας, ο Τσιτσάνης συναντά τους Rosalía de Castro, José Niza, Armando Soares, και Violeta Parra, καθώς σμίγουν Ελλάδα, Γαλικία, Πορτογαλία, Πράσινο Ακρωτήρι και Χιλή, για ν’ ακολουθήσουν οι χαρές και οι χοροί τού νόστου, με τον José Saramago και τον Γιώργο Ανδρέου. Άλλη μια συνάντηση, στους μύθους των κυμάτων, είναι εκείνη του μεσαιωνικού βάρδου Martín Codax με τον συνθέτη τού σμυρναίικου ρεμπέτικου Παναγιώτη Τούντα, καταλήγοντας σ’ ένα γλέντι με μιαν ιδιόμορφη ελληνοπορτογαλική και αφροανδαλουσιανή bulería: όσοι πιστοί (στην τέχνη) προσέλθετε – είστε όλοι ευπρόσδεκτοι!

●

Κάποιες συναυλίες και φεστιβάλ

● Φεβρουάριος 2012: Centro Cultural Vila Flor (Guimarães, Πορτογαλία).
● Φεβρουάριος 2012: Culturgest (Λισαβόνα).
● Ιούλιος 2012: Festival Músicas do Mundo (Sines, Πορτογαλία).
● Οκτώβριος 2012: Womex (Θεσσαλονίκη).
● Οκτώβριος 2012: Ιανός (Αθήνα, Περίπλους).
● Μάιος 2013: Festival Tão Longe, Tão Perto (Rio de Janeiro, Βραζιλία).
● Οκτώβριος 2013: Δημήτρια (Θεσσαλονίκη).
● Νοέμβριος 2017: Θέατρο Sãο Luiz (Λισαβόνα, Αρχιπέλαγος).
● Μάιος 2018: Ιανός (Αθήνα, Αρχιπέλαγος).

Ο Περίπλους στο Guimarães με τους: Μάνο Αχαλινωτόπουλο (κλαρίνο, φωνή), Κυριάκο Γκουβέντα (βιολί πεντάχορδο, μαντολίνο), Χάρη Λαμπράκη (νέυ, φλογέρα με ράμφος), Ricardo Parreira (πορτογαλική κιθάρα), António Quintino (κοντραμπάσο), Filipe Raposo (πιάνο), José Salgueiro (κρουστά), και τη μαζική συμμετοχή τής χορωδίας Outra Voz.

Διακρίσεις τού Περίπλου

● Η Ένωση Πορτογάλων Δημιουργών (SPA) τον περιέλαβε στις τρεις κορυφαίες μουσικές παραγωγές τού 2012.
● Η κριτική επιτροπή τού ιστότοπου Sopa da Pedra τον ανέδειξε ως το καλύτερο album τής χρονιάς.
● Η εφημερίδα Expresso ως τον 2ο καλύτερο δίσκο.
● Οι Crónicas da Terra τής ραδιοφωνίας Terra Pura ως το 2ο καλύτερο album folk μουσικής στην Ευρώπη.
● Οι Mundofonias τής Ισπανικής Ραδιοτηλεόρασης τον περιέλαβαν στους καλύτερους δίσκους τής χρονιάς διεθνώς.
● Προτάθηκε επίσης στο βρετανικό περιοδικό fRoots για τα δέκα κορυφαία album τού 2012.

●

Οι αρπισμοί τής Εισαγωγής
τού Νανουρίσματος
από Το Χρυσάφι τ’ Ουρανού

Δισκογραφία

● 2002: Ραδιο… +θέσεις, Μουσικοί παραγωγοί τού 9,58 fm
● 2003: Αλεξάνδρεια – Αθήνα, Πάρις Παρασχόπουλος, Ακτίς Αελίου
● 2008: Το Χρυσάφι τ’ Ουρανού, Μιχάλης Λουκοβίκας, Άρης Αλεξάνδρου
● 2009: Uma Autora, 202 Canções, Amélia Muge
● 2011: O Ouro do Céu / Ares Alexandrou por Michales Loukovikas
● 2012: Periplus / deambulações luso-gregas, Amélia Muge, Μιχάλης Λουκοβίκας
● 2012: Periplus / Luso-Hellenic Wanderings (διεθνής έκδοση)
● 2014: Amélia com Versos de Amália, Amélia Muge, Amália Rodrigues
● 2017: ARCHiPELAGOS / Passagens, Amélia Muge, Μιχάλης Λουκοβίκας

Ο Περίπλους στις Μουσικές τού Κόσμου τού Sines με τους: Catarina Anacleto (τσέλλο), Manuel Maio (βιολί, μαντολίνο), Νίκο Παραουλάκη (νέυ, φλογέρα με ράμφος), António Quintino (κοντραμπάσο), José Salgueiro (κρουστά), Miguel Tapadas (πιάνο).

>> AMÉLIA MUGE – βιογραφικό

MICHALES LOUKOVIKAS – bio

MICHALES LOUKOVIKAS – bio

/ΕΛΛΗΝΙΚΑ/ ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΟΥΚΟΒΙΚΑΣ – βιογραφικό

MICHALES LOUKOVIKAS, born in a Thracian musical family, was taught music by his father, with whom he made his first professional steps at 15, as a musician (accordion, guitar) and singer, taking an interest in various genres: varied world music, rock, music based on poetry, songwriting, theatre and film music, rebetiko, especially the school of Smyrna, and modal music.

Studying in Thessaloniki, he directed student musical ensembles, and later participated in rebetiko and popular musical groups. He was a member of the Eurydice company, writing and producing plays for various genres (theatre, puppetry, shadow plays), where he also composed or selected musical themes. Besides, he contributed to the soundtrack of the film Stories of a Honeycomb (1981), by Nikos Vergitsis, as a composer (theme music), singer and musician.

He graduated in English Language and Literature from the Aristotle University of Thessaloniki and worked as a teacher and translator of English, publisher (Research publishers), and journalist (Macedonia, Thessaloniki, and Angeliophoros newspapers, Hellenic Broadcasting Corporation (ERT) radio stations), specializing on the international arena, and culture (news, analyses, chronicles, music, art, education, and editorials). He wrote texts on music for special publications, and collaborated on radio educational programs (texts, selection of music, presentation).

Wishing to delve into the differences between the Oriental and Occidental music, he focused on the modal tradition, folk or classical. Turning points in his research were his acquaintance with Ross Daly in 1987, and his participation in the International Musicological Symposium at Delphi on Mediterranean music in 1988.

A series of articles on cultural exchange in the Mediterranean, entitled Mediterranean Paraplus (a term similar to Periplus, Thessaloniki newspaper), evolved into a successful radio program lasting for more than twelve years (1998-2010, 9.58 fm, ERT3). It followed programs such as Flamenco: the Rebetiko of Andalusia, where he adapted Donn Pohren’s The Art of Flamenco, indicating the similarities between the two genres. In addition, he took part, together with other musical producers of the radio station, in the album Radio… com+positions (2002).

He worked as a musician with the composer and musical producer Paris Paraschópoulos for the theatrical play Alexandria–Athens (2003), on the Parallel Lives of the poets Constantine Cavafy and Kostís Palamás, produced by the art company Aktis Aeliou, Thessaloniki. He also teamed up with the writer, researcher and songwriter Thomás Korovinis in concerts.

 

 

 

 

A result of his research in modal music was The Gold in the Sky (2008), a West-to-East musical voyage based on Ares Alexandrou’s poetry, featuring 35 distinguished musicians (such as Manos Achalinotópoulos, Giorgos Andreou, Ross Daly, Kyriakos Gouventas, Andreas Karakotas, Harris Lambrakis, Kostas Theodorou, and Eleni Tsaligopoulou). He presented the Gold (voice, piano, accordion) in the Small Theatre, Thessaloniki, in company with K. Theodorou (double bass, guitar, percussion).

His meeting with Amélia Muge in the “Internet sea” led to a productive partnership, initially with his English adaptation of her songs in Uma Autora, 202 Canções (2009), and then with her Portuguese version of The Gold in the Sky poems, in the bilingual book-disc O Ouro do Céu / Ares Alexandrou por Michales Loukovikas (2011), presented in the bookstores Buchholtz, Lisbon. Amélia and Michales appeared for the first time together in the same hall, playing in company with the pianist Filipe Raposo in 1910.

Adapting ancient and traditional songs, as well as composing originals on line, Amélia and Michales carried out their Periplus / deambulações luso-gregas (Luso-Hellenic Wanderings in the international edition, 2012), with the poetess Hélia Correia, the singer E. Tsaligopoulou, and the vocal ensemble Outra Voz, as special guests. Periplus was presented in Guimarães (Centro Cultural Vila Flor), Lisbon (Culturgest), Sines (Festival Músicas do Mundo), Thessaloniki (Demetria Festival, Womex), Athens (Ianos bookstores), and Rio de Janeiro (Festival Tão Longe, Tão Perto, on music and poetry, at the University of Brazil, in four concerts, two of them together with the ensemble Música Surda.

Michales participated in Amélia’s work on Amália Rodrigues’ verses, Amélia com versos de Amália (2014), as artistic co-director, composer, arranger, and with Amália’s verses adapted into an English version. He also took part as a guest in Amélia’s concerts in Alte (Algarve), Auditório Carlos Paredes (Benfica, Lisbon), and City of Traditions (INATEL, Lisbon).

Amélia and Michales’ latest project, ARCHiPELAGOS / Passages (2017), was premiered at the Sãο Luiz Theatre, Lisbon, in November 2017, with excellent reviews in the press. In Greece, it was presented at Ianos, Athens, in May 2018, with equal reception. Special guests in this venture were the poetess H. Correia again, the composer G. Andreou, the singers Teresa Campos, A. Karakotas, Catarina Moura and Rita Maria, the women’s traditional vocal ensemble Cramol of the Workers’ Library in Oeiras, and the Plucked Strings Orchestra Thanasis Tsipinakis of the Municipality of Patras.

The voyage goes on…

● With Friedrich Hölderlin’s Archipelago (i.e. the Aegean) as a starting point, and deeply moved with Euripides’ tragedy Orestes (408 BCE), we voyage to Syria to listen to an ancient hymn (1400 BCE) as a lullaby of… awakening, or as a lament on the Sorceress Sea and the refugees’ drama. Crossing the Mediterranean and the Pillars of Heracles, we sail around Macaronesia (Macárōn nẽsoe, or Elysium: the Azores, Madeira, the Canaries and Cape Verde) in search of Cesária Évora.

We sail back to Greece, with Sappho singing about love (Eros) and loneliness, or to Portugal, with Fernando Pessoa’s weariness of being. From a harbour’s tavern, where João de Deus, Giorgos Mitsakis and Vasilis Tsitsanis sing of voyages with no return, we fly to imaginary islands: Utopia, Ithaca of Penelope, and Neverland, where lost kids dance a… Thracian traditional dance!

Hélia Correia “takes us down to earth” in times of indigence, without gods or Argonauts, polis or agora, with Pan dead on the Aegean islands, in the ruin of Hellas, or in Alexandria engulfed in flames, in the antipode of Pericles’ democracy, to the accompaniment of Ludwig van Beethoven’s Marcia funebre.

In the songs of nostalgia, Tsitsanis meets Rosalía de Castro, José Niza, Armando Soares, and Violeta Parra, as Greece, Galicia, Portugal, Cape Verde, and Chile are joined together. Joys and dances of nostos follow, with José Saramago and Giorgos Andreou. Another meeting, on the sea waves, is that between the medieval minstrel Martín Codax and the rebetiko composer Panagiotis Tountas, concluding the voyage in a feast with a peculiar Greco-Portuguese and Afro-Andalusian bulería: o come, all ye faithful (to art) – you are all welcome!

●

Some concerts and festivals

• February 2012: Centro Cultural Vila Flor (Guimarães, Portugal).
• February 2012: Culturgest (Lisbon, Portugal).
• July 2012: Festival Músicas do Mundo (Sines, Portugal).
• October 2012: Womex (Thessalonica, Hellas).
• October 2012: Ianos (Athens, PERiPLUS).
• May 2013: Festival Tão Longe, Tão Perto (Rio de Janeiro, Brazil).
• October 2013: Demetria Festival (Thessaloniki, Hellas).
• November 2017: Teatro Sãο Luiz (Lisbon, ARCHiPELAGOS).
• May 2018: Ianos (Athens, ARCHiPELAGOS).

Periplus in Guimarães with: Manos Achalinotopoulos (folk clarinet, voice), Kyriakos Gouventas (5-string violin, mandolin), Harris Lambrakis (ney, blockflute), Ricardo Parreira (guitarra portuguesa), António Quintino (double bass), Filipe Raposo (piano), José Salgueiro (percussion), and the choir Outra Voz participating en masse.

Periplus distinctions

• The Society of Portuguese Authors (SPA) selected the disc among the three best albums of 2012.
• The jury of the Sopa da Pedra blogspot elected it as the best album of the year.
• The Expresso newspaper as the 2nd best disc.
• Crónicas da Terra of Terra Pura radio as the 2nd best folk album in Europe.
• Mundofonias of RTVE selected it among the best discs of 2012 in the world.
• Periplus was also nominated for the British fRoots charter with the ten best albums of the year.

●

Discography

Lullaby’s Intro from The Gold in the Sky

• 2002: Radio… com+positions, 9.58 fm music producers
• 2003: Alexandria – Athens, Paris Paraschopoulos, Actis Aeliou theatrical company
• 2008: The Gold in the Sky, Michales Loukovikas, Ares Alexandrou
• 2009: Uma Autora, 202 Canções, Amélia Muge
• 2011: O Ouro do Céu / Ares Alexandrou por Michales Loukovikas
• 2012: Periplus / deambulações luso-gregas, Amélia Muge, Michales Loukovikas
• 2012: Periplus / Luso-Hellenic Wanderings (international edition)
• 2014: Amélia com Versos de Amália, Amélia Muge, Amália Rodrigues
• 2017: ARCHiPELAGOS / Passagens, Amélia Muge, Michales Loukovikas

Periplus at Sines Músicas do Mundo with: Catarina Anacleto (cello), Manuel Maio (violin, mandolin), Nikos Paraoulakis (ney, blockflute), António Quintino (double bass), José Salgueiro (percussion), Miguel Tapadas (piano).

>> AMÉLIA MUGE – bio